چكيده:

ماهيت شادي و عوامل ايجاد آن از مباحث مهم در روانشناسي شادي است. روانشناسان شادي را متشكل از دو مؤلفه‌ي احساسي و شناختي مي دانند. روانشناسي مثبت نگر با تمركز بربعد شناختي شادي، بهزيستي ذهني و شادي خود آموخته را مطرح مي كند. لزوم معنا در زندگی ونقش هدف از یک سو  و توجه ا فرا طي به شادي از سوی دیگر سبب شده است تا در مكاتبي مانند لامائيزم، شادي بعنوان هدف و عاملی معنابخش معرفي شود. در حوزه ي ديني نيز ماهيت شادي در آيات و روايات به خوبي روشن شده و با تقسيم شادي به دو نوع كاذب و حقيقي و تعيين دو سطح آن به صورت هيجا ني و معنوي، از رويكرد روانشناسي متمايز گرديده است. بررسي ارتباط دين با معناي زندگي و هم چنين نوع معنادار كردن زندگي در ديدگاه اسلام، ارتباط شادی و معناداری را تبیین می کند .از منظر اسلام  شادي در دو جايگاه مقدم و مؤخر در رابطه با معناداري معرفي ميشود . نتيجه آنكه در لامائيزم شادي غايتي بالذات است در حا ليكه اسلام شادي را غايتي با لعرض مي دا ند كه معلول معناداري زندگي است. استفاده از دستاوردهای هردو حوزه اسلام و روانشناسی در خصوص شادی بطور همزمان ،ضروری است .     

كليدواژه: ماهيت شادي، معناداري زندگي، اسلام، روانشناسي مثبت نگر